قلب شنوا ...

بیابان هم بروی؛ و بغض‌ت را فریاد کنی،

باز هم می شنود!!!

مادرت است دیگر ...

به حجم عالم قلبش، گوش دارد...

 

 

....................................................

پی نوشت: پناه می برم از بغض در گلو مانده/ به دشت چادر گلدار مادرم گاهی.!!!